Page 50 - NIS Gujaratil 01-15 July 2022
P. 50
ર�ષ્ટ વડ�પ્રધ�નન�ો બલ�ોગ
ો
મ� એક વ્યક્તિ નથી, એોક
ો
વ્યક્તિત્વ નથી, મ� એક સ્વરૂપ
ો
ો
ો
છો. એ�પણ ત્�ં કહ છો ક, જવ�ો
ો
ભતિ તોવ�ો ભગવ�ન
્સ
રાખિા રોસજિા સંઘષની ક્યારય ચચતા કરતાં નહોતાં.
ે
મારા માતાવપતાએ સમજી વિચારીને તેમની જિાબિારીઓ
િહચી લીધી હતી અને તેમને પૂરી કરતાં હતાં.
ેં
જેમ ઘદડયાળ સતત આગળ ચાલે, તેમ મારા માતા
ે
વપતા તેમની ફરજ નનભાિતા. મારા વપતા સિાર ચાર
ે
િાગય કામ પર જિા નીકળી જતાં હતાં. તેમના પગલાંનાં
અિાજ પરથી પડોશીઓ સમજી જતાં ક સિારના ચાર
ે
િાગયા છે અને િામોિર કાકા કામ પર જઈ રહ્ા છે. તેમનો
બીજો પણ એક નનયમ હતો – પોતાની ચાની નાની દક્ટલી
ખોલતાં અગાઉ ગામના મંદિરમાં િશન કરિા જવં. ુ
્સ
માતા પણ એ્ટલી જ ચીિ્ટ ધરાિતાં હતાં. તેઓ પણ
ે
મારા વપતા સાથે જાગી જતાં હતાં અને સિાર જ ઘણા
કામ પૂરાં કરતાં હતાં. અનાજ િળિાથી લઈને ચોખા અન ે
િાળને ચાળિી – તેમાં તેમને કોઈની મિિ મળતી નહોતી.
તેઓ કામ કરતાં જાય અને સાથે સાથે તેમના મનપસિ
ં
્સ
ભજનો અને દકતનો ગણગણતા જાય. તેમને ગુજરાતના
આદિ કવિ નરસસહ મહતાનું એક ભજન બહુ વપ્રય હત ં ુ
ે
– ‘જળકમળ છાંડી જાને બાળા, સિામી અમારો જાગશે.’
ુ
ં
ં
તેમને ‘શશિાજીનં હાલરડ’ પણ પસિ હતં. ુ
ુ
ે
માતાએ ક્યારય અપક્ષા રાખી નહોતી ક, અમે, બાળકો
ે
ે
અમારો અભયાસ પડતો મૂકીને તેમના ઘરકામમાં મિિ
ં
ે
ુ
કરીએ. તેમણે અમને ક્યારય મિિ કરિાનં કહુ પણ
ે
નહોતં. જોક તેમને મહનત કરતાં જોઈને અમે તેમને મિિ
ુ
ે
કરિાની અમારી ફરજ ગણતાં હતાં. મને અમારા ગામના
ે
તળાિમાં તરિાની બહુ મજા પડતી હતી. એ્ટલે હુ ઘરથી
ં
બધા ગિા કપડાં તળાિે લઈ જતો અને ત્ાં ધોતો. મારા
ં
ુ
ુ
ે
મા્ટ આ ‘એક પંથ િો કાજ’ જેવં થઈ જતં – ઘરના કપડાં
ધોિાઈ જતાં અને મારો તરિાનો શોખ પણ પૂરો થતો.
ૂ
્સ
અમારા ઘરનો ખચ પણ કરિા મારી માતા થોડા ઘરોમાં
્સ
ુ
ં
ુ
ુ
િાસણો માંજિાનં કામ કરતાં હતાં. તેઓ અમારાં ક્ટબની
અત્ત ઓછી આિકમાં પૂરક બનિા ચરખો ચલાિિા પણ
ં
સમય કાઢતાં હતાં. તેઓ કાલાં ફોલિાથી લઈને રૂ કાંતિા
સુધીનં કામ કરતાં હતાં. આ અતત શ્મિાયક કામમાં પણ
ુ
ે
ે
તેમની મુખ્ય ચચતા એ રહતી ક કપાસના અણીિાર કાં્ટા
48 ન્યૂ ઇન્ડિયા સમાચાર | 01-15 જલાઈ 2022
ુ
